English

The first step in the right direction is to get a thorough understanding of what domestic violence is and what rights do we have concerning the same. The post intends to give a thorough understanding of the Protection of Women from Domestic Violence Act, 2005, and the procedures therein. Towards the end, we shall also be touching upon IPC section 498A.

What constitutes domestic violence?

The abovementioned act in section 3 explains domestic violence to be an act that injures, endangers life, limb, or health (both mental and physical) of the victim. It also includes any harassment caused to compel the women or her relatives to deliver dowry or any other valuable property or security. The definition under the section includes the following type of domestic abuses

  1. Physical abuse includes any injury to causing bodily pain, danger to life and limb, or to the damage that can impair the growth of the concerned victim.
  2. Sexual abuse: includes a compulsion to perform any unsafe, degrading, and harmful sexual conduct against the women.
  3. Emotional abuse includes name-calling, insulting, wilful neglect, ridiculing with respect to children in the general or male child in particular.
  4. Economic abuse means depriving the victim of financial resources and facilities which she enjoys under any custom, law, court order necessary to maintain household, children and herself, it also protects her interest in Stridhan and rent payment. The alienation of assets, securities, properties in which the women have an interest is also prohibited.

The very apparent act of domestic violence is any physical violence irrespective of its frequency and gravity. By the term ‘frequency’ I mean how often it happens and ‘gravity’ as in what exactly is the act of abuse.  It is often pushed out of the purview of abuse when a person gets violent, let’s say, a few times a year, or just once in his/her lifetime. Another factor that is paramount here is that, certain acts of violence are not considered serious enough to be complained against by the victims, for example, an act of slapping will be less grave than an act of burning or cutting. What people fail to acknowledge is that these small and so called “less grave” acts of violence that they ignore set a pavement for more serious and life-threatening acts. Hence, the fact that how much ever infrequent or minor an act is, it is still an act of violence, against which, everyone has a right and remedy.  

Who can institute a proceeding under the act?

As per the section 2(f) of the act, two people bound by the consanguinity, marriage, or through a relationship like marriage, adoption or are family members living together as a joint family; constitute a domestic relationship. So under the act, not only a wife but live-in partner, daughter other family members related in the blood can claim the relief. 

However, it is important to keep in mind that not all live-in partners can get a relief under the act but only specific relations satisfying criteria laid down in D. Velusamy v. D. Patchiammal falls under the ambit of the act. These criteria are 

  1. Both have attained the legal age of marriage and competent to marry.
  2. They should live together in a shared household for a substantial time behaving as spouses.

On behalf of the victim, anyone who knows the commission or likelihood of the commission of the act of domestic violence can file a complaint with the protection officer. No liability shall be affixed on such an informant.

Reporting Procedure

 This section shall breakdown the complaint filing procedure under the act-

  1. The aggrieved person can approach the Protection Officer (PO) appointed in each district by the state government and tell her about the incident so occurred and also about the relief that she desires. 

The contact details of the protection officers can be accessed at this link http://ncwapps.nic.in/frmListStatePO.aspx

  • Such PO should then forward the complaint to the Magistrate of first-class or Metropolitan Magistrate having the jurisdiction. A Domestic Incident Report (DIR) is also made. 
  1. The aggrieved person has a right to ask for an arrangement of free legal aid under the Legal Services Authority Act, 1956.
  2. The PO must get the medical examination of the victim done in cases of physical or sexual abuse. The copies must be forwarded to the police station and the magistrate. 
  3. The victim can ask the PO to arrange for the shelter home if she believes that her persona is in any way not safe in her domestic environment. If such shelter home is provided, all the relevant details shall be forwarded to the local police and magistrate having jurisdiction in the area where the shelter home is located. The magistrate can also refer the victim to counselling. 
  4. If the protection officer breaches the duties then she can be punished with one year of imprisonment or fine of Rs. 20,000. Complaints can only be made with the state sanction or officer appointed thereunder.

Alternatively, aggrieved women can also approach the service provider for the compliant registration, Service providers are NGOs registered under the Societies Registration Act, 1860 or Companies under the Company Act, 2013 to safeguard the rights of women. These Service Providers should record the complaint and forward the same to the Protection Officers and magistrate. They also have to make arrangements for medical tests and shelter homes. However, it has been observed that service providers usually take more time than the POs to act. Hence, it is preferable to approach the protection officers directly.

The victims can directly approach the magistrate also under section 12 of the act but it is better to follow the channels to be on the safer side as subsection 1 of the above-mentioned section 12 indirectly gives more credibility to the report of the protection officer.

What to expect after filing the complaint?

  1. After receiving the application, the magistrate shall ideally fix the first hearing within three working days. 
  2. The notice shall be given to the protection officer who shall serve it to the spouse or the relative before the hearing.
  3. As per section 14 of the act, the magistrate may refer the matter for counselling by an expert welfare officer and fix the next hearing accordingly.
  4. If this fails, the matter is taken to the court where framing of the issues is done and arguments and evidence are presented by both the parties which leads to the final decision by the court. An option of appeal is given in case one feels like the court has not been successful in delivering justice. 
  5. Camera proceedings can be held if the magistrate believes that it is in the best interest of the victim to do so.
  6. During the pendency of the proceedings, a victim may ask for any interim order, and magistrate shall grant it as he deems fit. Usually, such interim order is in the shape of a restraining order, residential order or the maintenance order. 
  7. It is provided in the act that the cases under this act are to be resolved within 60 days. But usually, 1-1.5 years are taken to dispose of these cases.

Type of Reliefs under the act

The victim in her application may ask for the following types of reliefs from the court. One needs to put the relief they want from the court in the initial complaint itself

  1. Protection Order– protection order is an order which prohibits any attempt to enter the place frequented by the victim, attempts to contact the victims, attempts to alienate, or charge the assets. The order intends to stop commission or abetment of domestic violence.
  1. Residence order– under this relief, the magistrate may direct the respondent to vacate the household, restricts him and his relative from getting into the area used by the women, restrict him from alienating, renouncing the household, or charging the same. If the magistrate believes that wellbeing of the women can only be ensured outside the common household, he may direct the respondent to make accommodations for the women or pay the rent for the same. In some cases, a right to reside in a shared household can also be provided. Stridhan can also be asked to be returned. 
  2. Monetary relief- the court shall provide for loss suffered by the aggrieved person due to the domestic violence including loss of earnings, medical expenses, losses, and damage of the property. The relief also includes the maintenance order for the petitioner and her children under and above the relief under section 125 of CrPC. It can either be monthly maintenance or lump sum payment. the relief has to be given taking in view the lifestyle of the women.
  3. The magistrate can also grant during the pendency of the case, the temporary custody of the children to women.
  4. The act also provides for the compensation orders for mental injury, shocked suffered by the victim.

 The Magistrate can send a copy of orders to the in-charge of the police station to implement the order. It is also the duty of the Protection Officer to ensure that the order and reliefs are properly implemented.

If the respondent fails to abide by the above-mentioned orders, it shall be a cognizable and non-bailable offence; he may be punished for one year and/or fine of Rs. 20,000. Section 32 of the act provides that the sole testimony of the aggrieved shall be the conclusive evidence of the breach. 

So far we have discussed, the domestic violence act, 2005. The complaint under the act is quasi-civil in nature. Arrest cannot be made under the same. The aggrieved party has another avenue under the criminal law which shall briefly be discussed in the next section. 

FIR under IPC 498A

Section 498A has a narrower ambit compared to the Protection of Women from Domestic Violence Act, 2005. Only the legally wedded wife can claim relief under this section. The FIR can be filed against the Husband or relative of the husband. The section defines cruelty as a wilful act that can drive the victim to commit suicide or causes grave injury to life, limb, and health (both mental and physical) of the wife. It also includes such harassment done with the intent of compelling the wife or her relatives to deliver dowry or any other valuable possession to the bridegroom side. It is to be noted there, that the threshold of injury is comparatively more 

grave” being a keyword. 

The limitation period for filing the case under the section is three years since the day of the actual act. The aggrieved party can file an FIR in the police station where the act is committed, or where her matrimonial home is or where she goes after leaving the matrimonial home. The police have to register the FIR as it is a cognizable case. If he refuses so, the aggrieved may directly approach the magistrate or the superintendent of police. After the FIR is registered, the police officer must conduct a medical examination if the circumstances so require. After  recording of the FIR, the officer has to decide whether to make an arrest in the case or not. The usual practice is to arrest the accused in such cases. 

It is to be noted that the police officer cannot deny the registration of FIR on the grounds that the wife is not resorting to her remedies under the Domestic Violence Act. This can be located in section 5 of the Domestic Violence Act itself. The same also provides that the police officer must make the complainant aware of her rights to resort to the remedies with the Protection Officer, Service Providers, etc.

Complaint with National Commission of Women

Along with the remedies mentioned above, the aggrieved party can also make an online complaint with the NCW. To make an online complaint, the complainant has to access the link http://ncwapps.nic.in/onlinecomplaintsv2/frmPubRegistration.aspx. By providing simple information about the complainant and the respondent, like name, address, contact details, and details of the act, the complaints can be registered in a matter of seconds. The NCW usually responds within ten days with regards to further actions on the complaint. Alternativelythe commission also has 7217735372 as their WhatsApp number specifically dealing with the complaints of domestic violence. The complainant can make the complainant there as well.

<a href=”https://te.wikipedia.org/wiki/%E0%B0%A4%E0%B1%86%E0%B0%B2%E0%B1%81%E0%B0%97%E0%B1%81″>తెలుగు</a>

గృహహింస గురించి మరియు ఈ విషయంలో మనకు వున్న హక్కుల గురించి  తెలుసుకోవడం, సరైన దిశలో తీసుకొనే మొదటి అడుగు. ఈ వ్యాసం మహిళా గృహహింస చట్టం, 2005 గురించి అవగాహన ఇచ్చేందుకు రూపొందించబడింది. ఆఖరులో భారతీయ శిక్షాస్మృతి[ఐపిసీ] సెక్షన్ 498A గురించి కూద చెప్పబడుతుంది.

ఎటువంటి పనులు గృహహింస అవుతాయి?

పైన చెప్పబడిన గృహహింస చట్టం లోని సెక్షన్ 3, బాధితుల ప్రాణానికి, అవయవాలకి మరియు అరోగ్యానికి (శారీరక లేదా మానసికఆరోగ్యం) ప్రమాదమైనటువంటి గాయాలను, గృహహింసగా పరిగణిస్తుంది. మహిళలపై వరకట్నం లేదా మరే ఇతర ఖరీదైన వస్తువులు, ఆస్తి తీసుకురమ్మని చేసే ఒత్తిడి కూడా గృహహింస కిందకు వస్తుంది. ఈ సెక్షన్ కిందకి వచ్చే మరికొన్ని రకాల గృహహింస:  

1. శారీరక హింస: శారీరక నొప్పిని కలిగించే, ప్రాణానికి ప్రమాదమైన, అంగవైకల్యానికి గురిచేయు, లేదా, బాధితుల పెరుగుదలకుఅంతరాయం కలిగించు గాయలను శారీరక హింస కింద పరిగణిస్తారు. 

2. లైంగిక హింస: సురక్షితం కాని, అవమానకరంగా ఉండే మరియు ప్రమాదకరమైన సంభోగానికి బలవంతపెట్టినచో అది లైంగికహింస క్రిందకు వస్తుంది.

3. మానసిక హింస: అవమానకరమైన పేర్లు పెట్టి పిలవడం, చేష్టలతో అవమానించడం, ఉద్దేసపూర్వక నిర్లక్ష్యం, పిల్లలవిషయంలో అవమానించడం (ఆడపిల్ల పుట్టిన కారణంగా లేద మగపిల్లాడిని కనలేక పొయిందని అవమానపరచడం లాంటివి)వంటివి మానసిక హింసగా పరిగణించబడతాయి.

4. ఆర్ధిక హింస: బాధితులని వారికి చాట్టపరంగా లేదా ఆచారపరంగా, న్యాయాలయ అదేశాల వల్ల, పిల్లలను పోషించేందుకు,తనను తాను పోషించుకొనేందుకు, తన స్త్రీధనం, బాడుగ చెల్లింపు ద్వార వచ్చే ఆర్ధిక వనరులు మరియు సౌకర్యాల నుంచి వంచించుట,తనకి వాటా వున్న ఆస్తులు మరియు సెక్యూరిటీల నుంచి తనను దూరం పెట్టడం ఆర్ధిక హింస కిందకు వస్తుంది.  

తరచుదనం, ప్రమాదం తో సంబందం లేకుండా యెటువంటి శారీరక హింస ఐనా కూడా స్పష్టంగా గృహహింస కిందకువస్తుంది. ఇక్కడ ‘తరచుదనం’ అనగా హింస ఎంత తరచుగా జరుగుతోందని మరియు ప్రమాదం అనగా హింస ఎంత ఎక్కువగాజరిగుతోంది అని. మామూలుగా మనిషి కేవలం సంవత్సరంలో కొన్ని సార్లు లేదా జీవితంలో ఒకసారి హింసాత్మకంగా మారితే, దానిహింస కిందకు పరిగనించరు. ఇది జరగకూడదు. ముఖ్యమైన అంశం ఏంటంటే, కొన్ని సార్లు బాధితులు కొన్ని రకాల హింసను కంప్లైంట్ఇచ్చేంత ముఖ్యమైనవి అనుకోరు. ఒక చెంప దెబ్బ లాంటి సంఘటనలు. ఇవి బాధితని కాల్చడం లెదా కోసి గాయపరచడం లాంటివాటితో సమానంగా చూడరు. ఇక్కడ అందరు అర్దంచేసుకోవాల్సిన విషయం ఏమిటంటే, ఇలాంటి చిన్న చిన్న విషయాలు, “తక్కువప్రమాదకరమైన” సంఘటనలు, భవిష్యత్తులో మరిత ప్రమాదకరమైన మరియు ప్రాణాంతక సంఘటనలకు దారి తీస్తాయి. కనుక ఎంతచిన్న సంఘటన ఐనా, ఎంత తక్కువ సార్లు సంభవించినా, అటువంటి సంఘటనల నుంచి రక్షణ పొందే హక్కు ఉంటుంది.  

 చట్టం క్రింద ఎవరు కోర్టులో కేసు నడపవచ్చు?  

గృహహింస చట్టం సెక్షన్ 2(f) ప్రకారం,కేవలం భార్య మాత్రమే కాకుండా సహజీవనం లో ఉన్న మహిళ, కూతురు లేదా మరే ఇతరకుటుంబసభ్యులు కూడా కేసు పెట్టవచ్చు. కానీ, ఇక్కడ గుర్తుంచుకోవాల్సిన విషయం ఏంటంటే సహజీవనం లో వుండే ప్రతి మహిళ ఈసెక్షన్ క్రింద్స్ ఉపశమనం పొందలేదు. ఈ సెక్షన్ క్రింద ఉపశమనం పొందడానికి కోర్టు డివేలుస్వామి v. డిపచ్చియమ్మాళ్ కేసులో కొన్నిపరిమాణాలను విధించిది.

1. సహజీవనంలో వున్న ఇద్దరు చట్ట పరంగా వివాహం చేసుకొనే వయసు కలిగి వుండాలి.

2. ఇద్దరు కలిసి ఒకే గృఇహస్తితి లో, గణనీయమైన సమయం వరకు, భార్యాభర్తల లాగె వుండి వుండాలి.

బాధితురాలి తరపున, గృహహింస గురించి తెలిసిన ఎవరన్నా లేద, గృహహింస జరగవచ్చు అని అనుమానం వచ్చిన ఎవరన్నా రక్ష్నఅధికారి వద్ద ఫిర్యాదు చేయవచ్చు. అలా ఫిర్యాదు చేసిన వారిపై ఎటువంటి చట్ట పరమైన బాధ్యత వుండదు.

ఇక్కడ చట్టంలో ఇచ్చిన విధానంగా ఫిర్యాదు ఎలా చెయ్యాలో తెలుస్తుంది-

1. బాధిత రక్షన అధికారి (ప్రొటెక్షన్ ఆఫీసర్) (పిఓ) వద్దకు వెళ్ళి తనకు జరిగిన సంఘటన గురించి చెప్పి తనకు కావాల్సినపరిహారం/ ఉపశమనం గురించి చెప్పవచ్చు. పిఓ ప్రతి జిల్లాలో రాష్ట్ర ప్రభుత్వంచే నియమించబడతారు.  

పిఓని సంప్రచించే వివరాలు ఈ లింకు ద్వారా లభిస్తాయి http://ncwapps.nic.in/frmListStatePO.aspx

2. తర్వాత పిఓ అధికార పరిధి ఉన్న ఫస్ట్ క్లాస్ మెజిస్ట్రేట్ లేదా మెట్రొపాలిటన్ మెజిస్ట్రేట్ కి ఆ ఫిర్యాదును పంపించాలి. డొమెస్టిక్ ఇన్సిడెంట్ రిపోర్ట్ (డి ఐ ఆర్) కూడా తయారుచేయాలి. 

3. బాధిత న్యాయ సేవల అథారిటీల చట్టం, 1956 క్రింద తనకోసం ఉచిత చట్ట సహాయం కోరే హక్కును కలిగివుంటుంది.  

4. శారీరక లేదా లైంగిక హింస కేసులలో పిఓ, బధితకు వైద్య పరీక్షలు జరిపించి, కాపీలను రక్షకబఠ నిలయానికి మరియుమెజిస్ట్రేటుకీ పంపించాలి.

5. బాధిత తనకు ఇంట్లో ప్రమాదమని అనుకున్నచో పిఓ ని తనకోసం షెల్టర్ హోమె ఏర్పాటు చేయమని అడగచ్చు. అలా షెల్టర్హోం కల్పించినచో దానికి సంబంధించిన వివరాలు అక్కడి పోలీసులకీ మరియు అక్కడి చట్ట పరిధిలోని మెజిస్ట్రేట్ కు పంపాలి. మెజిస్ట్రేట్ బాధితకి కౌన్సెల్లింగ్ ని సిఫార్సు చేయవచ్చు. 

6. ఒకవేళ పిఓ తన బాధ్యతలను సరిగా నిర్వహించకపోనిచో తనకి ఒక సంవత్సరం జైలు శిక్ష లేదా 20000 రూపాయల జరిమానవిధించవచ్చు. ఇటువంటి ఫిర్యాదులు కేవలం రాష్ట్ర సాంక్షన్ లేద అందుకు నియమించబడిన అధికారి మాత్రమే చేయగలరు.

ప్రత్యామ్న్యాయంగా, బాధిత ఫిర్యాదు చేయడానికి సర్వీస్ ప్రొవైడర్లని కూడా సంప్రదించవచ్చు. సర్వీసు ప్రొవైడర్లు అనగా, సొసైటీస్రిజిస్త్రేషన్ యాక్ట్, 1860 క్రింద నమోదు ఐన ఎన్ జీవోలు, లేదా ది కంపెనీ యాక్ట్, 2013 క్రింద నమోదు ఐన కంపెనీలు, మహిళలహక్కులను రక్షించడానికి ఉండేవి. ఈ సర్వీసు ప్రొవైడర్లు ఈ ఫిర్యాదులను నమోదు చేసి, వీటిని పిఓకు మరియు మెజిస్ట్రేటుకు పంపాలి. వీరు వైద్య పరీక్షలను మరియు షెల్టర్ హోంలను కూడ ఏర్పాటు చేయగలగాలి. కాని, మామూలుగ ఈ సర్వీసు ప్రొవైడర్లు పిఓల కంటేఎక్కువ సమయం తీసుకుంటారు. కనుక నేరుగా పిఓలనే సంప్రదించడం మంచిది.  

బాధితులు నేరుగా మెజిస్ట్రేట్ ని సంప్రదించవచ్చు. ఇది గృహహింస చట్టం లోని సెక్షన్ 12 లో చెప్పబడింది. కాని సరియైన విధానాన్నేపాటించడం సమంజసం. ఎందుకంటే ఈ సెక్షన్ లోని సబ్ సెక్షన్ 1 ప్రకారం పిఓ రెపొర్టుకి మరింత విశ్వతనీయత కలిగి వుంటుంది.

ఫిర్యాదు చేసిన తర్వాత ఏం జరుగుతుంది

1. దరఖాస్తు అందుకున్నాక, మెజిస్ట్రేట్ మామూలుగా మూడు పని దినాల్లో విచారణ తేదీ ఇస్తారు.

2. పిఓ కి నోటీసు ఇవ్వబడుతుంది. పిఓ దాని బాధిత యొక్క భర్తకి లేద వారి కుటుంబసభ్యులకి పంపుతారు.

3. ఈ యాక్ట్ యొక్క సెక్షన్ 14 ప్రకారం, మెజిస్ట్రేట్ విషయాన్ని నిపుణులైన వెల్ఫేర్ ఆఫీసరు దృష్టికి కౌన్సెల్లింగ్ తీసుకొచ్చి, తదుపరివిచారణ తేదీని తదనుగుణంగా ఇస్తారు.

4. ఒకవేళ ఇది విఫలం ఐనచో విషయాని కోర్టుకి తీసుకెళ్ళ్వచ్చు. అక్కడ విచారణ, వాదప్రతివాదాలు, ఇరు వర్గాలు ఇచ్చినఅధారాలను బట్టి తీర్పు ఇవ్వబడుతుంది. తర్వాత ఏ వర్గమైన, తమకు న్యాయం జరగలెదనుకుంటే, పై కోర్టుకు కేసును అప్పేల్చేసుకోవచ్చు. 

5. మెజిస్ట్రేటు బాధిత కి మేలు జరుగుందనుకుంటే అనుకుంటే, కెమేరా ముందు విచారణలు జరగాలని ఆదేశించవచ్చు.  

6. కేసు జరుగుతూఉండగా, బాధిత ఇంటెరిం ఆర్డర్ కోసం అభ్యర్ధన చేసుకోవచ్చు. అది సరియైనదే అనుకుంటే, మెజిస్ట్రేటు ఆఆర్డర్ ను ఇవ్వవచ్చు. ఈ ఇంటెరిం ఆర్డర్ మామూలుగ రిస్త్రైనింగ్ ఆర్డర్, రెసిడెన్షియల్ ఆర్డర్ లేదా మైంటెనెన్స్ ఆర్డర్ రూపంలోవుంటుంది. 

7. ఈ యాక్టు ప్రకారం కేసులను 60 రోజుల్లో పూర్తి చేయాల్సి వుంటుంది. కాని మామూలుగా 1 నుంది 1.5 సంవత్సరాలుపడుతుంది. 

 యాక్టు క్రింద లభించే ఉపశమనాలు

బాధిత తన దరఖాస్తులో కోర్టు నుంచి ఈ క్రింది రకాల ఉపశమనాలు కోరవచ్చు. కావలసిన ఉపశమనాన్ని మొదటి ఫిర్యాదులోనే చెప్పాలి.

1. ప్రొటెక్షన్ ఆర్డర్- ఈ ఆర్డరు బాధిత తరచుగా వెళ్ళే స్థలాలకి వెళ్ళటం, బాధితని సంప్రదించటానికి ప్రయత్నించటం, బాధిత ఆస్తులనుచార్జ్ లేదా ఏలియనేట్ చెయ్యడం లాంటిని నిషేదిస్తుంది. ఈ ఆర్దర్ హింస జరగకుండా ఆపటానికి. 

2. రెసిడెన్స్ ఆర్డర్- దీని క్రింద మెజిస్ట్రేట్ ప్రతివాదిని బాధిత వుండే ఇంతిని ఖాళీ చేయ్మని, బాధిత తారచుగా వుండే చోట్లలోవుండకుండా, ప్రతివాదిని కాని అతని చుట్టాలని కాని నిషేదిస్తుంది. ఒకవేళ మెజిస్ట్రేట్, బాధిత తరుచుగ వుండే ఇంటి బయటేసురక్షితంగా వుంటుంది అనుకుంటే, ప్రతివాదిని తగిన ఏర్పాట్ల్లు చేయమని, బాడుగ విషయాలు చూసుకొమ్మని ఆదేశించవచ్చు. కొన్నికేసులలో, ఒకే ఇంట్లో వుండే విధంగా కూడా ఆదేశించవచ్చు. స్త్రీధనాన్ని తిరిగిచ్చేయమని కూడా ఆదేశాలు జారీ చేయవచ్చు.

3. మానెటరీ ఉపశమనం-కోర్టు బాధిత కి హింస వలన కలిగిన ఆర్ధిక నష్టం, జీత నష్టం, వైద్య ఖర్చులు మరియు ఆస్తికి జరిగిన నష్టానికిపరిహారం ఇస్తుంది. ఈ ఉపశమనం క్రింద సెక్షన్ 125 సీ ఆర్ పీ సీ క్రింద బాధితకి మరియు తన పిల్లలకి మైంటెనెన్స్ ఆర్డర్ కూడాఇవ్వబడుతుంది. అది నెలవారి నిర్వహణ ఖర్చులకి ఐనా కావచ్చు లేదా ఒకసారి మొత్తంగా చెల్లించమని ఐనా చెప్పవచ్చు. ఈఉపశమనం, బాధిత జీవనశైలిని బట్టి వుంటుంది.    

4. మెజిస్ట్రేట్ తాత్కాలికంగా పిల్లల రక్షణ బాధ్యతను (అదుపు) బాధిత తల్లికి ఇవ్వవచ్చు.

5. బాధిత భరించిన మానసిక గాయాలకు మరియు మానసిక కుదుపుకు (షాక్) కూడా ఈ యాక్ట్ నష్ఠపరిహారాన్ని ఇస్తుంది.

మెజిస్ట్రేట్ ఈ ఆర్డర్ల కాపీలని రక్షకబఠ నిలయం యొక్క ఇన్-చార్జ్ కి పంపి, వాటిని అమలుపరచమని ఆదేశించవచ్చు. 

ఒక వేళ ప్రతివాది ఈ ఆర్డర్లను పాటించకపోతే అది కాగ్నిజబుల్ మరియు నాన్ బెయిలబుల్ నేరమవుతుంది. అతనికి ఒక సంవత్సరంజైలు మరియు/లేదా 20000 రూపాయల జరిమానా విధించబడుతుంది. సెక్షన్ 32 ప్రకారం, కేవలం నష్టపోయినవారి సాక్ష్యం ఇక్కడనిశ్చయాత్మకం. 

ఇంతవరకు గృహహింస చట్టం, 2005 ను చర్చించుకున్నాం. ఈ యాక్ట్ క్రింద్స్ వచ్చే ఫిర్యాదులు క్వాసి-సివిల్ కేసులగ పరిగణింపబడుతాయి. దీని క్రింద అరెస్టులు చేయలేరు. తరువాత బాధితకి క్రిమినల్ చట్టంలో లభించే ఉపశమనాల గురించి తెలుసుకుంటాం.

 పీ సీ సెక్షన్ 498A క్రింద ఎఫ్  ఆర్   

ఈ సెక్షన్ 498A గృహహింస చట్టం కంటే తక్కువ విస్తృతిని కలిగి వుంటుంది. కేవలం చట్ట పరంగా భార్య అయి వుంటే మాత్రమే ఈచట్టం క్రింద ఉపశమనం పొందవచ్చు. భర్త మీద కాని లేదా అతని బంధువు మీద కానీ ఎఫ్ ఐ ఆర్ నమోదు చేయవచ్చు. ఈ సెక్షన్కౄరత్వాని ఉద్దేశపూర్వకంగా చేసిన పని, బాధితని ఆత్మహత్యకు ప్రేరేపించే విధంగా, ప్రాణానికి ప్రమాదం కలిగించే, అంగవైకల్యాన్నికలిగించే విధంగా, శారీరక లేదా మానసిక ఆరోగ్యానికి ప్రమాదం కలిగించే విధంగా పరిగణిస్తుంది. బాధితని కాని ఆమె బంధువులనుకాని వరకట్నం లేదా మరే ఇతర విలువైన వస్తువులను వరునికి గాని అతని బంధువులకు గాని ఇవ్వమనేటువంటి వేధింపులు కూడాఈ సెక్షన్ క్రిందక్కు వస్తాయి. ఇక్కడ గమనించాల్సిన విషయం ఏమిటంటే ఈ సెక్షన్ క్రింద, గాయం తీవ్రమైనది అయివుండాలి. ఎందుకంటే సెక్షన్ తీవ్రమైన” అను పదాన్ని ఉపయోగిస్తుంది. 

ఈ సెక్షన్ క్రింద, హింస జరిగిన రోజు నుండి మూడు సంవత్సరాల లోపు కేసు పెట్టవచ్చు. బాధిత, హింస జరిగిన పరిధిలో కాని, తనమెట్టినిల్లు వున్న పరిధిలో కాని, మెట్టినిల్లు విడిచిపెట్టాక తను వెళ్ళిన పరిధిలో కాని, ఉన్న రక్షకబఠ నిలయంలో ఫిర్యాదు చేయవచ్చు.పోలీసులు ఈ ఫిర్యాదును ఎఫ్ ఐ ఆర్ లో కాగ్నిజబుల్ కేసుగా నమోదు చేయాలి. ఒకవేళ పోలీస్ అలా చెయ్యడానికి నిరాకరిస్తే బాధితనేరుగా మెజిస్ట్రేట్ వద్దకు కాని పోలీస్ సూపెరింటెండెంట్ వద్దకు కాని వెళ్ళి నేరుగా ఫిర్యాదు చేయవచ్చు. ఎఫ్ ఐ ఆర్ నమోదు అయ్యాక, పోలీస్ ఆఫీసర్ బధితకు, అవసరమైతే వైద్య పరీక్షలు చెయ్యించాలి. ఎఫ్ ఐ ఆర్ నమోదు అయ్యాక పొలీస్ అరెస్ట్ చెయ్యలా వద్దా అనినిర్ణయించుకోవాలి. మమూలుగా ఐతే నిందితుడిని అరెస్ట్ చేస్తారు.

ఇక్కడ పోలీస్ బాధిత తనకు గృహహింస చట్టంలో లభించే ఉపశమనాలు ఉపయోగించుకోలేదు అనే నెపంతో ఎఫ్ ఐ ఆర్ నమోదుచెయ్యకుండా ఉండడానికి లేదు. ఇది గృహహింస చట్టం లోని సెక్షన్ 5 లోనే చెప్పబడింది. ఇదె సెక్షన్, పొలీస్ ఆఫీసర్ బాధితకి తనకువున్న వేర్వేరు ఉపశమనాలు అనగా పిఓ, సర్వీసు ప్రొవైడర్లు ఇత్యాది వాటి గురించి చెప్పే బాధ్యతను వుంచుతుంది.

నేషనల్ కమిషన్ ఆఫ్ విమెన్ (ఎన్ సి డబ్ల్యూకి ఫిర్యాదు

పైన చెప్పిన ఉపశమనాలే కాకుండా బాధిత ఆన్లైన్ లో ఎన్ సి డబ్ల్యూ కి ఫిర్యాదు చేయవచ్చు. ఆన్లైన్ లో ఫిర్యాదు చేయడానికి బాధిత ఈలింకును వాడాలి http://ncwapps.nic.in/onlinecomplaintsv2/frmPubRegistration.aspx. ఇక్కడ బాధిత మరియు నిందితుని గురించి సాధారణ వివరాలు (అనగా పేర్లు, చిరునామా, సంప్రదించు వివరాలు, జరిగిన హింస గురించిన వివరాలు లాంటివి) ఇచ్చి ఫిర్యాదు చాల తక్కువ సమయంలో చెయ్యవచ్చు. ఎన్ సి డబ్ల్యూ మమూలుగా 10 రోజులలో ఫిర్యాదును గురించి ఎలా కొన్సాగించాలి అనే విషాయలతో జవాబు ఇస్తారు. ఇదే కాకుండా, ఎన్ సి డబ్ల్యూ 7217735372 వాట్సాప్ నంబరును ప్రత్యేకంగా గృహహింస ఫిర్యాదుల కోసం ఉపయోగిస్తారు. బాధితులు ఫిర్యాదులను అక్కద కూడా నమోదు చెయ్యవచ్చు.

Categories: Uncategorized

0 Comments

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *